টেটু কৰি পেলোৱা স্বপ্ন আৰু বিষাদবোৰ

জঁটাধাৰী ল'ৰাটোৰ চুলিবোৰ পিঠিলৈকে চুঁচৰি আহিছিল। সি শুৱাৰ পৰা উঠি ৰেকৰ্ডাৰটো ঠিকে আছে নে নাই পৰীক্ষা কৰিবলৈ জলপ্ৰপাতৰ কাষলৈকে নামি গৈছিল । খুলি লোৱা টি চাৰ্টৰ বাবেই ডেভিদে  তাৰ হাতৰ স্ফিনিক্সৰ টেটুটো প্ৰথমবাৰলৈ সম্পূৰ্ণকৈ দেখিছিল।

স্ফিনিক্সে যুগ যুগ ধৰি জুইৰ পাছত হোৱা ছাই আৰু ছাইৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা পাখিৰ ধপধপনিক দুৰ্বলজনৰ সাহস কৰি আহিছে । দগমগীয়া জুইত জঁটাধাৰী ল'ৰাটোৰ বাউসি জ্বলি থকাৰ পৰাই অনুমান কৰিব পাৰি ডেউকা মেলি উৰি থকা পখীটো কেৱল এজনৰ অনুভূতিৰ প্ৰকাশেই নহয়। ইয়াৰ পৰাই পঢ়িব পাৰি স্বপ্ন আৰু যাতনাৰ ইপাৰ সিপাৰ ।

টেটুৱে কেৱল কাৰোবাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিতই নকৰে । টেটুৱে কাহিনী কয়। মুখেৰে ক'ব নোৱাৰা কাহিনী গায় খোছবোৰে কয়। টেটুৰ দুনিয়া মানুহৰ দুনিয়াৰ পৰা পৃথক নহয়। বৰঞ্চ মানুহৰ দুনিয়াই সজাই পৰাই ক'ব নোৱাৰা কথাবোৰ শৰীৰৰ টেটুবোৰে কঢ়িয়াই ফুৰে।

- এখন হাতত স্ফিনিক্স , আনখনত আকৌ লাওখোলা কিয়?

- কিয় লাওখোলা বেয়া পোৱা নেকি ?

কথাষাৰ কৈয়ে জঁটাধাৰী ল'ৰাটোৱে জোৰকৈ হাঁহে। তাৰ হাঁহি পাহাৰত ঠেকা খাই, বতাহৰ সৈতে পাকঘূৰণিত মিলি জলপ্ৰপাতৰ বুকুৱেদি তললৈ নামি যায়। ক'লা আৰু ছাই ৰঙৰ মেক্সিকান লাওখোলাৰ টেটুটো শৰীৰত আঁকোতে সি অলপো খোচ অনুভৱ কৰা নাছিল । তাৰপাছতো তাৰ চকু জলজলীয়া হৈছিল। সি উধাই মুধাই ল'ৰি ফুৰিছিল মনৰ ভিতৰতে। টেটুৰ ফালে পি সেইদিনা এনেকৈ চাইছিল,  যেনেকৈ চাইছিল মাৰিয়াক ।

'শৰীৰত লাওখোলাৰ টেটু কৰোৱাৰ অৰ্থ কোনোবা তোমাৰ জীৱনৰ পৰা হেৰাই গৈছে ।' এই বাস্তৱ পৃথিৱীৰ সৈতে তেওঁৰ শৰীৰৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই। যিমানেই ৰঙীন লাওখোলাৰ টেটু, সিমানেই ৰঙীন আছিল মৃতজন জী থাকোঁতে একেলগে দেখা সাগৰৰ ঢৌ । জুঠা কৰি খোৱা বীয়েৰৰ বটল। ষ্টুডিঅ'ত এটা এটাকৈ কৰা সুৰ ।

মাৰিয়াৰ অকণি অকণি চকুতে ইমান স্ফিনিক্স আছিল, এবাৰ মৰাৰ পাছতো সিহঁত এনেকৈ জী উঠিছিল যেনেকৈ জী উঠে বতাহত এটা সুহুৰি , জলপ্ৰপাতৰ পানীয়ে শিলত পৰি লোৱা এটা এচ আকৃতিৰ ভাঁজ , পোহৰৰ ফালে মুখ কৰি থকা এখিলা চিৰসৰিৎ পাত ।

মাৰিয়াৰ সৈতে কত ৰাতি সেই সাগৰৰ পাৰত জঁটাবিহীন ভাৱে কটালে সি । প্ৰতিটো ৰাতিয়ে তাক জীৱনৰ বাবে জগালে । মাৰিয়াৰ শৰীৰত হাত থৈ সি বুজিলে হেৰাবলৈ কোনো অজুহাতৰ প্ৰয়োজন নাই। হেৰাবলৈ এটা মাত্ৰ ক্ষণ, এজন সংগী আৰু ঢৌৰ দৰে উঠা নমা কৰা এই ভালপোৱাই বহুত । এটা জীৱনেই বহুত ।