তামান (৬)

মানুহে একেবোৰ ভুল বাৰে বাৰে কৰে

- প্ৰথমটোৰ লগত ব্ৰেক আপ ঠিকেই আছিল। তাৰ পাছত আকৌ? কাম নাই তোৰ?

কাবেৰীৰ কথাৰ প্ৰতি জয়িতাৰ কোনো মনোযোগ নাই। যেন ভীষণ ব্যস্ত তাই, এনেকুৱা এক ভংগিমাত তাই নিজৰ ফোনটোৱে ধৰি ৰখা পৃথিৱীত সোমাই আছে।

- আৰু তোৰেই লগত কিয় বাৰে বাৰে হয় এইবোৰ?

এইবাৰ কাবেৰীয়ে চিঞৰি দিয়ে ।
জয়িতাৰ খং উঠে। তাইতো কাবেৰীৰ সমুখত ট্ৰেজেডি ফলা নাই । কিয় মোক সি এৰি গ'ল বুলি অনুতাপ কৰা নাই । তেন্তে কাবেৰীয়ে ইমান অ'ভাৰ ৰিয়েক্ট কৰিছে কিয় ?

- মানুহে একেবোৰ ভুল বাৰে বাৰে কৰে ।

জয়িতাৰ মুখত এই কথা শুনি কাবেৰী খন্তেকলৈ গহীন হয় । তাৰ পাছত তাই হাঁহিবলৈ ধৰে ।

- হাঁহিছ  কিয় পাগলী?
- নিজকে বচাবলৈ তোৰ যে কি নিৰীহ যুক্তি !
- যুক্তি নহয়, সত্য । যি বেংকৰ চাকৰি কৰি সুখীনে? তোৰ মন নাযায় আনবোৰে ঘূৰি ফুৰাৰ দৰে হাবিয়ে-জংঘলে কেমেৰা এটা লৈ ঘূৰি ফুৰিবলৈ? কিন্তু তয়োচোন ভুলকে কৰি আছ। নিজে নিজকে শাস্তি দিয়াৰ ভুল ।

এইবাৰ কাবেৰীৰ খং উঠে ।

- হ'ব, তোৰ এই কাউন্সিলিং শুনিবলৈ মই অহা নাছিলোঁ । কেমেৰা এটাৰে চখ পূৰ কৰিব পাৰি, পেট নহয় । আৰু মোৰ কথা ভবাতকৈ নিজৰ কথা ভাব । মধ্যবিত্তীয় প্ৰেম প্ৰপ'জেলত আৰম্ভ হয় আৰু ছেক্সত শেষ হয়।

কাবেৰী খঙতে ৰুমৰ পৰা ওলাই যায় । এই দুনিয়া এনেকৈয়ে চলি আছে । চখ আৰু চখহীনতাৰ মাজত । তাৰ মাজতে প্ৰেম অতিৰিক্ত আৱেগ হৈ পৰিছে নেকি? এনে আৱেগক নাম দিবলৈ নিদিষ্ট ডে'বোৰ আছে আৰু আছে চেল । কিন্তু এই দুনিয়াত নিজৰ বাবে ৰৈ থকাজনক বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰা যন্ত্ৰণাত দগ্ধ হ'লে ষ্টেটাছ লিখাৰ বাহিৰে আন কোনো বিকল্প নাই । কাবেৰীৰ খং স্বাভাৱিক । জয়িতাৰ আত্মসমালোচনাবিহীন স্থিতিও তেনেই স্বাভাৱিক । অমলৰ লগত কলেজৰ এক বছৰীয়া প্ৰেম কলেজ শেষ হোৱাৰ লগে লগে শেষ । তাৰ পাছত জয়িতাই ট্ৰেজেডী ফালিছিল জানো? ওহো, নাই ফলা তাই ছেণ্টি । এই অহা-যোৱাক তাই স্বাভাৱিক ভাৱে মানি লৈছিল । এই অহা-যোৱা কলেজৰ কাপ'ল, সৰস্বতী পূজাৰ ফটো, কলেজ উইকৰ ফাংচনৰ ৰাতি হাতত ধৰা-ধৰিকৈ ফুটপাথেৰে দিয়া খোজ তাতেই সীমাবদ্ধ হৈ আছিল।

কিন্তু ৰণৰ কথা আছিল সু-কী-য়া ।



(আগলৈ)