উজাগৰী কয়দী
উজাগৰী কয়দীবোৰে নিজকে স্বাধীন বুলি চিনাকি দিব বিচাৰে প্ৰফাইল পিকচাৰত। কিন্তু সিহঁতৰ অগোচৰে ৰাতি এটাৰ বোবোচাত সিহঁত হৈ পৰে আৱদ্ধ। সিহঁতক বন্দী কৰে ভাৱনাই , দুৰ্ভাৱনাই, দিনটোত ঘটি যোৱা ঘটনাৰ ধাৰাবাহিকতাই, নহ'লেবা সংযোগবিহীনভাৱে এজনে আনজনক পাব বিচৰা আকুলতাই । এনেকৈ ডেভিদে ভাবে । সি নাজানে জয়িতাই তাৰ দৰে ভাবে নে নাই। বোধকৰোঁ নাভাবে। তাইৰ দৰে টেলেণ্টেড, প্ৰেকটিকেল মানুহ ভাবৰ নিচাত নিচাখোৰ হৈ নাযায়, মাত্ৰ সেই নিচাৰ আমোদহে লয়। এই যে আমোদ, এই আমোদক তাৰ মাক, দেউতাকে, আজিৰ জেষ্ঠ সমাজে সন্মান নিদিয়ে, দিব নোৱাৰে। কিন্তু এই আমোদৰ অৰ্থ ডেভিদে জানে। বাছৰ শেষৰটো চিটত কুচিমুচি বহি সি সন্মুখৰ দৃশ্যটো চাই থাকে।
বহি থকা যুৱতীয়ে স-সন্মানে মাকৰ দৰে থিয় হৈ থকা আৰোহীক ছীটটো এৰি দিছে। তেওঁ যুৱতীক থেংক ইউ কোৱাটো দূৰৰ কথা, তাইৰ ফালে এবাৰো ভালকৈ চোৱাই নাই । অথচ ভদ্ৰ মহিলাৰ সাজোন-কাচোন সম্পূৰ্ণ অসমীয়া । ইস্ত্ৰি কৰা পাটৰ কাপোৰত যাতে ভাঁজ নালাগে তাৰ প্ৰতি ইমান সচেতন যে ছীটত বহোতেও তেওঁ চাদৰখন ভালকৈ সমুখলৈ টানি লৈছে। থিয় হৈ যোৱা ছোৱালীজনীক খন্তেক পিছতে তিনি নম্বৰ ছীটৰ জঁটাধাৰী ল'ৰাটোৱে বহিবলৈ নিজৰ ছীটটো এৰি দিছে। ছোৱালীজনীৰ মুখত আশ্চৰ্য । ইমান পৰে এই হাতত টেটু কৰা ল'ৰাটোক তাই বেলেগ দৃষ্টিৰে যে চাই আছিল, সেই কথা তাই থেংক ইউ বুলি কোৱা আচৰণতো ফুটি উঠিছে। ল'ৰাটোৰ কাণত তেতিয়াও হেডফোন। সি ছোৱালীজনীৰ ছীটৰ পৰা সামান্য আগবাঢ়ি ম'বাইলত কিবা চেক কৰিছে। তাৰ জঁট বন্ধা চুলি আৰু চকুৰ নম্ৰতাক অলপ পৰৰ আগলৈকে চাগৈ ছোৱালীজনীয়ে নিচাখোৰ বুলিয়ে ভাবি আছিল। ভাবি আছিল এইবোৰে সিহঁতৰ প্ৰজন্মটোক বিপথে পৰিচালিত কৰাৰ কথাও। কিন্তু এই জঁটাধাৰী, কাণত হেডফোন, আধা ইংৰাজী আধা অসমীয়া কোৱা, আঙুলিৰে ছোৱালীৰ দেহৰ সলনি ম'বাইলৰ শৰীৰ চোৱা প্ৰজন্মইও ভোক কি জানে, স্বপ্নৰ পিছত দৌৰিবলৈকে স্বপ্ন বিচাৰি ফুৰে, প্ৰেমৰ তাড়নাত মৰিবলৈ ৰাজী হোৱাৰ পিছতো প্ৰেমহীনতাত ভোগে । আৰু ডেভিদে জয়িতাক অন্যমনস্কভাৱে কোৱাৰ দৰে কৈ উঠে 'তুমি উজাগৰী কয়দীহে' ।
- জীৱনত ইয়াতকৈ ডাঙৰ সত্য আৰু কি আছে!
- কি সত্য?
- এই যে আমি আটায়ে কিবা এটা বিচাৰি ফুৰিছো আৰু বিচাৰি নাপাই ইয়াকে জীৱনৰ ৰহস্য বুলিছো, এই ৰহস্যকে মানি লোৱাৰ বাহিৰে আন কি সত্য আছে !
জঁটাধাৰী ল'ৰাটোৱে হাঁহে আৰু জলপ্ৰপাতৰ পৰা বৈ অহা পানীৰ শব্দ ৰেকৰ্ড কৰাৰ বাবে পাহাৰৰ গৰা বগাই টিঙলৈ উঠে। ডেভিদে বাছত তাক দেখিও নাজানিছিল যে এইজনেই সেই ল'ৰাজন, যাক সহায় কৰিবলৈকে ৰাণাদাই তাক গুৱাহাটীৰ পৰা ফোন কৰিছিল। মাত্ৰ কৈছিল -'সি গৈ পাই তোক ফোন কৰিব।' ৰাণাদাই কোৱা নাছিল তাৰ নাম, ধৰ্ম, চুলি কিমান দীঘল, উশাহ কিমান চুটি। ডেভিদে এতিয়া ভাবিছে চুলি দীঘল ল'ৰাটোৰ ঠাইত এজনী ছোৱালী হোৱা হ'লে সি নাচালেহেঁতেন নে তাইৰ নম্বৰ ছেভ কৰি হোৱাটচ আপত তাইৰ প্ৰফাইল পিকচাৰ? তাইৰ নাম ৰাণা দাক নুসুধিলেহেঁতেন নে ? বোধকৰোঁ সুধিলহেঁতেন যদিও সি জয়িতাক পাহৰিব পৰা নাই । অথচ পাৰ হৈ যোৱা সময়বোৰত তাইক ভালপায় নে ভাল লাগে তাকো বুজাব পৰা নাই নিজকে। তাৰ ফোনত এতিয়াও কেইখনমান গ্ৰুপ ফটো আছে কলেজৰ । সেইকেইখনকে জুম কৰি সি জয়িতাক চাই মনে মনে । একেবাৰে অসহায় লাগিলে। জুডিমাৰ নিচাইও তাক কাবো কৰিব নোৱাৰিলে। ইমানৰ পিছতো সি কনফিউজড- এয়া প্ৰেম নে আন কিবা খন্তেকীয়া নিচা ।
(আগলৈ)
No comments:
Post a Comment